Хикояхо дар васфи модар

Хикояхои бехтарини ахлоки

Як модар писаре доштааст, ва он писараш бошад ба як чавондухтари нозанинчехрае шинос мешавад. Чун рузхо мегузаранд , оташи ишки он дар дили ин писар шуълавар мешавад. Як руз онхо  барои дидорбинии якдигар ба чое меоянд. Писар ба суи маъшукаи худ менигараду  ба нозанинаш мегуяд. «ТУ МАРО ТО АБАД ДУСТ ДОШТА МЕТАВОНИ ,  ВА МАН МЕХОХАМ КИ ТУ ХАМСАФАРИ ОЯНДАИ МАН БОШИ»   Баъд духтар ба у чавоб медихад ! Метавонаму факат як шарт дорам. Писар бошад мегуяд гап зан барои ту ман ба хама шартхо розиам ба то кадре кич он дар тан дорам кушиш мекунам ки хохиши туро шарти туро ичро намоям.. Духта мегуяд шарт чуни аст!!!  «Ту барои ман  дили модаратро  меори »  Писари бадбахт бошад каме фикр мекунад  чун оташи ишк хар лахза дар калби он беакли аз одамгари дурмондаи писар зиёд мешуд рози мешавад . Дархол хона меояду мебинад модараш хуриш омода намуда истодааст . Модари бечораашро мекушаду дилашро гирифта давон ба суи духтар шитоб мекунад. Дар ин вакт ногахон ба санге пеши по хурда меафтад. Дар ин  лахза бо  кудрати илохи аз дили модар садое мебароядва мегуяд. «ВОХ ПИСАРАМ, ЭХТИЁТ ШАВ МАБОДО САХТ НАЯФТИ  ВА ЯГОНЧОИ ЧИСМАТ ЛАТ НАХУРАД..ТУ БОЯД БА МАКСАДАТ РАСИ ЧИГАРБАНДАМ»    Писари беандешаи бадбахт ин садоро шунида тамоми чисмаш ба ларза меояду бо тамоми кувваташ фарёд мезанад, гиряву нолаи зиёде мекунад. Афсус сад афсуски дер шуда буд. 

  Азизони ди бубинед ки то кадом дарача дили модар рахмин аст . Модар чикадар мехрубон, халим пок ва гамхори фарзанди хеш аст.

Хикояи №2 ДАР ВАСФИ МОДАР

  Модаре аз як чашмаш очиз буд. У танхо як фарзанд дошт. Модар бо машаккатхои зиёд  фарзандашро бе падар ба воя расонид. Баъди  аз чанд вакт писар аз модар  дур гашт ва чанде бедарак монд. Дар гузашти вакт ба модар хабар омад ки писараш  оиладор ва сохиби фарзанд гаштаст. Модари бечора хамин кадар гами дурии фарзандро фаромуш карда ба  чустучуи фарзанд ва наберагонаш баромад.   Дар махллае хонаи фарзандашро пайдо намуд. Дар хол ба хонаи он омада дарро куфт.  Дар ин холат  аз хона зани сохибчамоле дарро боз намуд. Модар  аз он зан пурсон шуд,  ки ба ман Сухроб  лозим  агар дар  дохил бошад фарёд кунед то ман уро бубинам.