Бейімбе
т
Майлин
“Шұғаның
белгісі”
Бейімбет
Майлин
(1894 – 1938)
Көркем әңгіме,
повесть шебері
Драматург
Сатирик
“Шұғаның
белгісі”
Қазақ әдебиетіндегі
эсселік жанрдың
негізін қалаған
шығармалардың
бірі.
Әбдірахман
:
“...Сіз бір айыз нұрландырған
Буландырған, уландырған жас
аспанды,
жанды.
Біз бір ғаріп паналаған саянда,
Жас жүректе мықты жара
басталды,
Кірді нұрың, отты жақты ішіме,
Көтерем деп сене алмаймын
күшіме,
Бірінші зар шықты тілден
мұңданып,
Бұдан бұрын айтылмаған кісіге.
Бір көргенде сиқырланып ақыл-ой,
Бал сөзіңе қалды ынтам бір
“Болад” деген жалғыз ауыз сөз
Көңіліме сақтар едім Құрандай...”
қанбай.
тапсам,
“Жаным сүйіп, жарым деп сеніп
Құрбандыққа басымды беріп
Айтылған сөз, уәде сертім үшін
Ат сабырласып, Шұғажан, келіп
едім,
едім.
едім.
Бұрын жақын ауылың
алыстады,
Аңдып жүрген бір дұшпан
қалыспады.
Екеуімізді ынтық қып екі жақта,
Тағдырдың неге мұнша
қарысқаны!...”
Әбдірахман:
“...Жүзі құбыла, сөзі
құран Шұғамның,
Бір Шұға үшін
жанды құрбан
қыламын.
Кетерімде арманда
боп сүйе алмай,
Еңіреп жылап,
“қалқам” деді-ау
шырағым!...”
Шұға:
Жолыңа құрбан қып ем жан мен тәнді,
Дариға, айтылған серт болмай қалды.
Көре алмай ақтық минут дидарыңды,
Арманда жан тапсырған мен бір зарлы!...
...Әуре боп неге біткен ажаркөрік,
Ішіне от түсірдің, қалқам, көріп.
Гүлдену жас өмірде мақсұт боп ед,
Серттесіп, қол алысып уәде беріп.
Хаты деп ақтық жазған ғашық жардың,
Есіңе ал, дұғана мен ынтазармын.
Қош, сау бол, ойнапкүліп жолығармыз
Астында ақ туының пайғамбардың!...