Поделиться
Презентация_Microsoft_PowerPoint (1).pptx
ՀԱՆԵԼՈՒԿՆԵՐ
ԱՅՆ Ի՞ՆՉՆ Է, Ի՞ՆՉԸ…
Ծնվում է ու մեծանում, Հենց նույն օրն էլ` մահանում, Հետո նորից կյանք առած Պայծառ շորեր է հագնում:
:
Ամբողջ օրը քուն չունի, Լայն դաշտերում տուն չունի, Ծաղկից ծաղիկ է թռչում, Փեթակ ունի, բուն չունի:
Տուն է սպիտակ, լայնատարած, Սև հավիկներ մեջը թառած, Խոսում են ու զրույց անում՝ Մարդու նման լեզու առած:
Խոսում է նա, լեզու չունի, Շրջում է նա, ոտքեր չունի, Բայց մտնում է ամեն մի տուն, Ուրախ լուրեր բերում մարդուն:
Ամբողջ օրը տանը մնում,
Բեհեզ բարձի վրա քնում, Հենց որ մուկ է տեսնում հանկարծ, Բազեի պես որս է անում:
Հողն է մտնում, մահանում, Հետո նորից կյանք առնում, Աչքը հառած երկնքին, Տարածվում է, շատանում:
Չորս ոտք ունի, բայց շուն չի, Զու է ածում, թռչուն չի, Խոտ է ուտում կովի պես, Պատյան ունի, բայց տուն չի:
Արքա չունեն, սակայն արագ Կազմում են մեծ, ահեղ բանակ, Հենց մտնում են արտը հասած՝ Բերքն են հնձում առանց դանակ:
Գիշերով է նա լույս տալիս, Եվ ապրում է ճիշտ մեկ ամիս, Կիսվում է նախ և նորանում, Կլոր դեմքով՝ աշխարհ գալիս:
Նա որսորդ է չար ու անգութ, Հագին մուշտակ՝ սիրուն, պուտ-պուտ, Ժանիքը սուր, ագին բարակ, Եվ աչքերն են մի-մի ճրագ:
Մի բան գիտեմ զարմանալի, Նա մագիլներ ունի հավի, Մութ անտառն է իրար տալիս, Հարթում սիրուն ու ետ գալիս:
Ծնվում է նա հրից, ջրից,
Մեզ ժպտում է հորիզոնից՝
Ունի աղեղ յոթնալար՝
Կամրջում է դաշտ ու սար:
Մարդուն մոտիկ ու մտերիմ՝
Կենդանի է հավատարիմ,
Հսկում է նա փարախ ու բակ,
Չի ընդունում ոչ մի կաշառք:
Մեծ ցնցուղ է՝ ջուրը առատ,
Եվ ջրում է աշխարհն արար,
Չի ստեղծվում մարդու ձեռքով,
Դաշտն է լցնում առատ բերքով:
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ
Հրազդանի N 7 միջնակարգ դպրոցի դասվար՝
Գայանե Դանիելյան
Материалы на данной страницы взяты из открытых источников либо размещены пользователем в соответствии с договором-офертой сайта. Вы можете сообщить о нарушении.
