Քաղաքացիական հասարակությունը անկախ քաղաքացիների ինքնակառավարման և կամավոր ասոցիացիաների և կազմակերպությունների ձևավորման ոլորտ է, որը կախում չունի պետական իշխանության անմիջական միջամտությունից և ինքնակամ կանոնակարգումից:
Հասարակությունը և մարդը
Դ. Իստոնի դասական մոդելի համաձայն քաղաքացիական հասարակությունը հանդես է գալիս որպես հասարակության պահանջների ֆիլտր և աջակցում է նրան քաղաքական համակարգում: Ձևավորված քաղաքացիական հասարակությունը հանդիսանում է իրավական պետության կառուցման կարևորագույն նախապայմաններից և նրա լիիրավ գործընկերը: Օրինակ Լիտվայի 1992թ.ի Սահմանադրության մեջ ամրագրված է բաց, արդար, հարմոնիկ քաղաքացիական հասարակության և իրավական պետության ձևավորման ձգտումը: 1993թ.ի Ռուսաստանի Սահմանադրության մեջ «քաղաքացիական հասարակություն» տերմինն ընդհանրապես չի հիշատակվում, իսկ նրա բոլոր ինստիտուտներից ամբողջ դաշնային օրենսդրության մեջ գործում է միայն փաստաբանական ինստիտուտը: Քաղաքացիական հասարակությունը նաև կարելի է սահմանել որպես ոչ քաղաքական հարաբերությունների ամբողջություն, այսինքն` հասարակական հարաբերությունները իշխանական-պետական կառուցվածքից դուրս, բայց ոչ պետության սահմաններից դուրս:
Քաղաքացիական հասարակության գոյության նշանները
Հասարակությունում արտադրության միջոցների ազատ տնօրինողների առկայությունը,
Զարգացող ժողովրդավարությունը,
Քաղաքացիների իրավական պաշտպանվածությունը,
Քաղաքացիական մշակույթի որոշակի մակարդակը,
Բնակչության կրթության բարձր մակարդակը,
Մարդու իրավունքների և ազատությունների առավել ամբողջական ապահովումը,
Ինքնակառավարումը,
Հասարակության կառուցվածքի և տարբեր մարդկանց միջև մրցակցության առկայությունը,
Հասարակական կարծիքի ազատ ձևավորումը և բազմակարծությունը,
Պետության ուժեղ սոցիալական քաղաքականությունը,
Բազմաշերտ տնտեսությունը,
Հասարակության մեջ միջին խավի գերակշիռ մաս կազմելը:
© ООО «Знанио»
С вами с 2009 года.