Туляремия

арнайы терілерді дайындау, ережелерін Тері орналасқан Су тышқанын, ондатра, қоян аулуды кәсіп еткен аңшылар міндетті түрде туляремияға қарсы сақтау және егіліп, тасымалдау бұлжытпай орындағандары жөн. сыдыруды су көздерінен және елді мекенерден 1000 метрдей қашықтықта сою пункттерінде өткізген дұрыс. Терісін сыдырып болған соң кеміргіштердің өлігін шұңқырға тастап, хлорлы әк сеуіп, көміп немесе өртеп жіберу керек. Жұмыс аяқталғаннан кейін «қасаптар» қолын дезинфекциялауға тиіс. Туляремияғақарсы егу нәтижесінде бұл ауру адамдар арасында күрт азаяды. Дегенмен туляремияның бар болғандықтан оның жұғу қауіптілігі үнемі сақталады. Сондықтан басқа да шаралармен қатар туляремияға қарсы егуді жоспарлы жүргізу денсаулық сақтау орындарының басты міндеттерінің бірі. киімін ауыстырып, ошақтары табиғи арнайы терілерді дайындау, ережелерін Тері орналасқан Су тышқанын, ондатра, қоян аулуды кәсіп еткен аңшылар міндетті түрде туляремияға қарсы сақтау және егіліп, тасымалдау бұлжытпай орындағандары жөн. сыдыруды су көздерінен және елді мекенерден 1000 метрдей қашықтықта сою пункттерінде өткізген дұрыс. Терісін сыдырып болған соң кеміргіштердің өлігін шұңқырға тастап, хлорлы әк сеуіп, көміп немесе өртеп жіберу керек. Жұмыс аяқталғаннан кейін «қасаптар» қолын дезинфекциялауға тиіс. Туляремияғақарсы егу нәтижесінде бұл ауру адамдар арасында күрт азаяды. Дегенмен бар туляремияның болғандықтан оның жұғу қауіптілігі үнемі сақталады. Сондықтан басқа да шаралармен қатар туляремияға қарсы егуді жоспарлы жүргізу денсаулық сақтау орындарының басты міндеттерінің бірі. киімін ауыстырып, ошақтары табиғи Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі ТУЛЯРЕМИЯ Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі ТУЛЯРЕМИЯ Аңшыларға, кәсіпшілерге, балықшыларға туляремия су тышқандарының, ондатраның, қояндардың терісін сыпырған кезде немесе жөнді қуырылмаған ет жеп, қайнамаған су ішкенде жұғады. Мұндайда тері сыпыруға, етті мүшелеуге қатысқан және семьяның дастархандас болған басқа мүшелері де ауырып қалуы ықтимал. Адамдардың жасы да, кәрісі де туляремияны қабылдағыш. Қоздырғыш адам организміне тері, көз, құлақ, ауыз және тыныс жолдары арқылы оңай өтеді. Жұқтырғаннан кейін 3 – 5 күн өткен соң аурудың алғашқы белгілері біліне бастайды. Науқастың қызуы көтеріледі, басы, бұлшық еттері ауырып, бірден әлсіздік,тершеңдік болады. Сонымен қатар науқастың шап, қолтық, мойын, алқым т.с.с. бездері үлкейіп, сипап қалғанның өзінде ауыратын болады. Микробтың организмге түскен жеріне байланысты ауру түрлі формада білінеді. Микроб денеге көз арқылы өтсе Микроб теріден өткен жерін жара қылады. Оған жақын жатқан без қабынып, үлкейеді., науқастың қабағы ісініп ауырады. Ауыз арқылы жұқтырғанда ангина пайда болып, тіл бұзылып, ауыратын болады. Микроб тыныс алу органдарынан өткен кезде туляремия гриппке немесе өкпе қабынуына ұқсайды. Мұндай жағдайда құрғақ жөтел мен кеудесінде шаншу пайда болады. Егер емделмесе туляремия ұзақ әрі ауыр өтеді, бірақ сүйретіліп барып жазылып кетеді. Науқас адам айналасындағылар үшін қауіпті емес: бұл ауру жұқпайды. Туляремиямен ауырған адам екінші мәрте ауырмайды. Қазіргі кездегі туляремия алдын алудың негізгі сенімді тәсілі – егу. Ауруды қабылдамайтын қасиет 20 күн өткен соң пайда болады. Қайталап егу әрбір бес жыл сайын жүргізіледі. Туляремия профилактикасының басқа маңызды шараларының бірі – оны тасушы кеміргіштерді құрту. Елді сарайлардың, қоймалардың құдықтың санитарлық жағдайына Айналамыздағы көңіл бөлудің маңызы зор. қоқсықтар мен қоқырларды уақтылы тазалап тұру қажет. Кеміргіштермен күресте тұзақ,қақпан және әр түрлі механикалық қақпан, құралдарды және уланған жемдерді (мырыш фосфиді, зооцид және т.б.) пайдалануға болады. Кенелерді көктем мен күзде, олар ауыл шаруашылық жануарларына жабылатын кезде қырып жойған дұрыс. Ол үшін малдарды кенеге қарсы бағытталған улы химикаттармен өңдейді. Кене шағып алмас үшін көйлектің жеңін, шалбардың балағын байлап, күні бойы дене мен киімді бірнеше рет тексеру керек. Кеміргіштердің өлі денесін тауып ала қалсаңыз, ол туралы медицина қызметкерлеріне немесе ауданның санитарлық эпидемиологиялық қадағалау мекемелеріне хабарлау керек. мекендерде үйлердің, Микроб денеге көз арқылы өтсе Микроб теріден өткен жерін жара қылады. Оған жақын жатқан без қабынып, үлкейеді., науқастың қабағы ісініп ауырады. Ауыз арқылы жұқтырғанда ангина пайда болып, тіл бұзылып, ауыратын болады. Микроб тыныс алу органдарынан өткен кезде туляремия гриппке немесе өкпе қабынуына ұқсайды. Мұндай Туляремия Туляремиямен көбіне ауыл тұрғындары – механизаторлар, диқандар, аңшылар, балықшылар, шопандар ауырады. Бұл ауру әсіресе кеміргіштер көбейген жылы өршиді. Жаз кезінде масалар мен кенелер қаулап өседі. Олар туляремиямен ауырған кеміргіштерден қанмен бірге оның микробын сорып алады, одан кейін адамдарды шағып туляремияны жұқтырады. Сонымен қатар шаққан жерді кір қолмен қасыған немесе шыбын шіркейді денесіне басып өлтірген кезде де туляремия жұғуы мүмкін. Қыста адамдар астық бастырғанда, астық, шөп тасыған кезде шаңмен бірге туляремия қоздырғышын тыныс жолдары арқылы жұқтыруы мүмкін. Туляремияны күн суыта бастағанда қоймалар мен тұрғын үйлерге жйғасып алатын үй тышқандары да жұқтырады. Ауру тышқандар суды, астықты, жеміс – жидектерді т.с.с. тағамдарды ластайды. балықшыларға туляремия су тышқандарының, ондатраның, қояндардың терісін сыпырған кезде немесе жөнді қуырылмаған ет жеп, қайнамаған су ішкенде жұғады. Мұндайда тері сыпыруға, етті мүшелеуге қатысқан және семьяның дастархандас болған басқа мүшелері де ауырып қалуы ықтимал. Адамдардың жасы да, кәрісі де туляремияны қабылдағыш. Қоздырғыш адам организміне тері, көз, құлақ, ауыз және тыныс жолдары арқылы оңай өтеді. Жұқтырғаннан кейін 3 – 5 күн өткен соң аурудың алғашқы белгілері біліне бастайды. Науқастың қызуы көтеріледі, басы, бұлшық еттері ауырып, бірден әлсіздік,тершеңдік болады. Сонымен қатар науқастың шап, қолтық, мойын, алқым т.с.с. бездері үлкейіп, сипап қалғанның өзінде ауыратын болады. Микробтың организмге түскен жеріне байланысты ауру түрлі формада білінеді. кәсіпшілерге, Аңшыларға, Туляремия Туляремиямен көбіне ауыл тұрғындары – механизаторлар, диқандар, аңшылар, балықшылар, шопандар ауырады. Бұл ауру әсіресе кеміргіштер көбейген жылы өршиді. Жаз кезінде масалар мен кенелер қаулап өседі. Олар туляремиямен ауырған кеміргіштерден қанмен бірге оның микробын сорып алады, одан кейін адамдарды шағып туляремияны жұқтырады. Сонымен қатар шаққан жерді кір қолмен қасыған немесе шыбын шіркейді денесіне басып өлтірген кезде де туляремия жұғуы мүмкін. Қыста адамдар астық бастырғанда, астық, шөп тасыған кезде шаңмен бірге туляремия қоздырғышын тыныс жолдары арқылы жұқтыруы мүмкін. Туляремияны күн суыта бастағанда қоймалар мен тұрғын үйлерге жйғасып алатын үй тышқандары да жұқтырады. Ауру тышқандар суды, астықты, жеміс – жидектерді т.с.с. тағамдарды ластайды. мекендерде үйлердің, жағдайда құрғақ жөтел мен кеудесінде шаншу пайда болады. Егер емделмесе туляремия ұзақ әрі ауыр өтеді, бірақ сүйретіліп барып жазылып кетеді. Науқас адам айналасындағылар үшін қауіпті емес: бұл ауру жұқпайды. Туляремиямен ауырған адам екінші мәрте ауырмайды. Қазіргі кездегі туляремия алдын алудың негізгі сенімді тәсілі – егу. Ауруды қабылдамайтын қасиет 20 күн өткен соң пайда болады. Қайталап егу әрбір бес жыл сайын жүргізіледі. Туляремия профилактикасының басқа маңызды шараларының бірі – оны тасушы кеміргіштерді құрту. Елді сарайлардың, қоймалардың құдықтың санитарлық жағдайына көңіл бөлудің маңызы зор. Айналамыздағы қоқсықтар мен қоқырларды уақтылы тазалап тұру қажет. Кеміргіштермен күресте тұзақ,қақпан және әр түрлі механикалық қақпан, құралдарды және уланған жемдерді (мырыш фосфиді, зооцид және т.б.) пайдалануға болады. Кенелерді көктем мен күзде, олар ауыл шаруашылық жануарларына жабылатын кезде қырып жойған дұрыс. Ол үшін малдарды кенеге қарсы бағытталған улы химикаттармен өңдейді. Кене шағып алмас үшін көйлектің жеңін, шалбардың балағын байлап, күні бойы дене мен киімді бірнеше рет тексеру керек. Кеміргіштердің өлі денесін тауып ала қалсаңыз, ол туралы медицина қызметкерлеріне немесе ауданның санитарлық эпидемиологиялық қадағалау мекемелеріне хабарлау керек.