Қанат туралы хикая

              Қанат туралы хикая

Бір балапан құлады,

Ұясынан домалап,

Ата-анасы жылады,

Шырыл қағып, обал-ақ!

        Бір қанаты сыныпты,

       Дәрі жақтым, орадым.

       Күш жинады, шынықты,

       Жалғыз қанат қонағым.

Ауырсынып қанатын,

Жүгіреді сенделе.

Бар екен ауа қағатын,

Екі қанат менде де.

      Оң қанатым-әкем де,

     Сол қанатым- анашым.

     Бірі түссе қатерге,

     Мәңгі ұша алмай қаласың.

Қос қанатың болғанда,

Табар өмір жарасым.

Біреуінсіз ор-жарда,

Бір мүгедек боласың.

    Қарап тұрып шекені,

    Шымшылады сан күдік.

    Қанатымның екеуі,

    Сау болса екен мәңгілік!