Հայրը՝ Ասլան Թումանյանը,
եղել է գյուղի քահանան, նրան
անվանել են Տեր-Թադեոս:
Մայրը՝ Սոնան շատ էր սիրում
զրուցել իր երեխաների հետ.
Նրանց պատմում էր հեքիաթներ,
լեգենդներ, առակներ:
Թումանյանը իրենց տան
երեխաներից ամենաավագն էր:
Սկսել է ստեղծագործել
80-ականների կեսերից:
Առաջին պոեմը գրել է
12 տարեկանում
ՍԱՍՈՒՆՑԻ
ԴԱՎԻԹԸ
1
Առյուծ Մըհերը, զարմով դյուցազուն,Քառասուն տարի իշխում էր Սասուն.Իշխում էր ահեղ, ու նըրա օրովՀավքն էլ չէր անցնում Սասմա սարերով։Սասմա սարերից շա՜տ ու շատ հեռուԹնդում էր նրա հռչակն ահարկու,Խոսվում էր իր փառքն, արարքն անվեհեր.Հազար բերան էր — մի Առյուծ-Մհեր։
Նա գրել է բանաստեղծություններ, պոեմներ, քառյակներ, բալլադներ, պատմվածքներ ու հեքիաթներ, ակնարկներ, քննադատական ու հրապարակախոսական հոդվածներ: Գրողի լեզուն և մտածողությունը պարզ են, ժողովրդական: Նա խորությամբ է արտացոլել հայ ժողովրդի հոգեբանությունը, մտքերն ու ձգտումները: Թումանյանն իր քնարերգության մեջ արծարծել է հայրենասիրական, սոցիալական, քաղաքական, փիլիսոփայական, սիրային թեմաներ:
1899 թվականին նրա նախաձեռ
նությամբ Թիֆլիսում ստեղծվել
է «Վերնատուն» գրական
խմբակը, որի անդամներն էին
Հովհաննես Թումանյանը,
Դերենիկ Դեմիրճյանը, Լևոն
Շանթը, Ղազարոս Աղայանը,
Ավետիք Իսահակյանը, Նիկոլ
Աղբարյանը և ուրիշներ։
ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ
Քանի՜ մահ կա իմ սրտում,Թափուր գահ կա իմ սրտում.Չէ՞ դու էլ ես մահացու.-Մահի ահ կա իմ սրտում:
Ինչքա՜ն ցավ եմ տեսել ես,Նենգ ու դավ եմ տեսել ես,Տարել, ներել ու սիրել,Վատը` լավ եմ տեսել ես:
© ООО «Знанио»
С вами с 2009 года.