Класная гадзіна “Шануйце родную мову”
Задачы:
адукацыйныя:
актуалізаваць веды дзяцей пра беларускую мову.
развіваючая: ствараць умовы для развіцця маўлення, памяці, мыслення, цікаўнасці;
выхаваўчыя: спрыяць выхаванню павагі да традыцый свайго народа, пачуцця гонару за сваю краіну, за свой народ і мову.
Ход мерапрыемства
Настаўнік.
Добры дзень, паважаныя сябры!
Я сардэчна ўсіх вітаю
І на класную гадзіну запрашаю.
Бачу,што ўсё гатова,
Значыць,трэба пачынаць.
- Усе мы розныя! Нягледзячы на гэта, многае нас аб'ядноўвае. Як вы лічыце, што можа аб'ядноўваць нас з вамі?
Адказы дзяцей.
Настаўнік. Так, усе мы – жыхары Рэспублікі Беларусь. Нас яднае адзіная краіна, адзіная культура, адзіныя традыцыі і абавязкава наша родная беларуская мова. Паразважайце, што такое Радзіма?
Адказы дзяцей.
Настаўнік. Сапраўды, Радзіма - гэта той куток зямлі, дзе чалавек адчувае сябе як дома, часткай гэтага месца.
Радзіма – гэта шчасце, Радзіма – гэта рай,
Радзіма – гэта песні, што льюцца з краю ў край.
Радзіма – гэта сонца, зямля ў зіхценні рос.
І любім мы Радзіму, яна – наш светлы лёс.
Настаўнік. Давайце напішам слова БЕЛАРУСЬ і на кожную літару будзем даваць характарыстыку нашай краіне.
Б – белая
Е – еўрапейская
Л – любімая
А – адзіная
Р – родная
У – урачыстая
С – самая-самая
Настаўнік. А зараз я прапаную праверыць, ці добра вы ведаеце нашу родную мову. Пагуляем у гульню “Перакладчыкі”. Я буду называць словы на рускай мове, а вы павінны перакласці на беларускую.
Родина - Радзіма
Глаза – вочы
Платье – сукенка
Юбка – спадніца
Конфета – цукерка
Картошка – бульба
Лук – цыбуля
Шлыпа – брыль
Магазин – крама
Спасибо – дзякуй
Настаўнік. Якія вы ўсе малайцы. А ці памятаеце вы, якая літара існуе толькі ў нашай беларускай мове і нават помнік гэтай літары ёсць у нашай краіне? (Літара Ў).
Настаўнік. Так, гэта літара Ў. Што вы пра яе ведаеце?
Адказы дзяцей.
Настаўнік паказвае фота і расказвае, што помнік гэтай літары знаходзіцца ў самым старажытным горадзе Беларусі – Полацку.
Настаўнік. Спадзяюся, калі вы так шмат ведаеце пра нашу мову, то наступнае заданне не выклікае ў вас ніякіх цяжкасцей.
Знайдзіце памылкі ў словах.
1. Весела звініць збанок (званок),
Кліча: "Дзеці! На ўрок!"
2.
Малако дае карова, —
Напісаў на кошцы (дошцы) Вова.
3. Закрычаў Рыгорка:
"3 неба ўпала горка (зорка)".
4. Не праедзем,
дружа,
На дарозе ружа (лужа).
Настаўнік. Родная мова – гэта вершы і спевы, танцы, гэта невычэрпны беларускі фальклор – спрадвечная крыніца духоўнага ўзбагачэння і замацавання нацыянальнай свядомасці. Паслухайце, які прыгожы верш пра нашу мову напісаў Максім Танк, наш знакаміты пісьменнік.
Настаўнік чытае ўрывак з верша “Родная мова” М.Танка
З легендаў i казак былых пакаленняў,
З калосся цяжкога жытоў i пшанiц,
З сузор'яў i сонечных цёплых праменняў,
З грымучага ззяння бурлiвых крынiц.
З птушынага шчэбету, шуму дубровы,
I з гора, i з радасцi, i з усяго
Таго, што лягло назаўсёды ў аснову
Святынi народа, бяссмерця яго, –
Ты выткана, дзiўная родная мова.
Народ пранясе цябе, родная мова,
Святлом незгасальным у сэрцы сваiм
Праз цемру і годы змаганняў суровых.
Калi ж ападзе і развеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
Iзноў прашумiш ты вясновым дажджом,
Iзноў зазвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цымбалам дасi iх сарэбраны гром
I вусны расквецiш усмешкай дзiцяцi.
Настаўнік: Ці спадабаўся вам верш? (Адказы дзяцей).
Настаўнік: Як вы лычыце, наша мова прыгожая? Чаму? (Адказы дзяцей).
Настаўнік: Адгадайце загадкі.
1. Яе мы сябрам называем,
Яна ж нам тайны адкрывае,
Мы з ёй павінны век дружыць,
Бо вучыць нас на свеце жыць. (Кніга)
2. Без душы, без цела за сто міль ляцела. (Пісьмо)
3. Ляжыць паленца, а ў сярэдзіне сэрца. (Аловак)
4. Крылляў не маю,
А хутка лятаю,
Сам мяне выпусціш,
А потым не зловіш. (Слова)
Настаўнік: А цяпер прадоўжыце беларускія прыказкі:
· Ласкавае слова – што дзень ясны.
· Трэба ведаць, калі сказаць, а калі прамаўчаць.
· Што напісана пяром, тое не вырубіш тапаром.
· Які розум, такая і гаворка.
· Хто многа чытае, той многа ведае.
Настаўнік: Малайцы, па ўсім бачна, што вы любіце, шануеце, паважаеце родную мову, ведаеце наш беларускі фальклор. І наш абавязак зберагчы, узбагаціць і перадаць яе нашчадкам. Як кажуць у народзе: “Беларусам нельга звацца, калі роднай мовы цурацца”. Пакуль беларускае слова будзе гучаць ад матчынай калыскі з вуснаў тых, хто ідзе ўслед за намі, наша мова будзе жыць. Вялікі дзякуй вам, хлопчыкі і дзяўчынкі. Да пабачэння, да новых сустрэч.
© ООО «Знанио»
С вами с 2009 года.