Сарғайған дәптердің сыры Жобалық жұмыс

Халық ауыз әдебиетінде, көнеден кележатқан мекендердің атаулары әр қырынан, бірде-бірі тыс қалмай, бір тұтаста зерттеліп қарастырылу керек. Олар босқа қойылмаған, тау-шатқал, сай-сала, құдық-алқап, күп-төбе, арна-қорым, қорымдық, түбек, мола-зират, бұлақ, жар, жырлаут, арал, ойыс-сор, аңғар, қыстақ, теңіз-арал, шабындық пен жыра-жота, шоқы-дөн, дің, қорған, үйік, ор, тоған, ауыл-қала, елді мекен, тағы-тағылар жер-су атаулары болған өмірдің жан-жақты айғағы, өлке тарыхы. Топонимика ғылым саласында ороним, гидроним, микротопоним деп аталатыны ақиқат. Міне 21 ғасырдын бірінше ширегі де өтуге тақалды. Біз отанымыз, туған жеріміз туралы не біліп, болашаққа не айтамыз? «Бұрынғыны білгендер саны да азая түсүде, адамның ғұмыры да шектеулі. Біз блгенінімізді бүгін айтып, ал сендер жазып алып қалмасандар, ертен кеш болып қалады», деп әжем жие айтатын. Сол дүниенің аз болса да қағазға түсірілген дәйегі - біз қарастырған аңыз. Аңыз дегеніміз, мүмкін бұл тарихи адам жетік білмеген ақиқат шығар? Сондықтан «Туған мекенің атауы номинациясына» қызығып, Балқандаудың байтақ жерлерін, Қаражан, Қарашоқы таулары, Бірмəн қыстағы жайлы жанды баурайтын әңгімелерді, əжемнен жие сұрағанмын.