Внеклассное мероприятие, посвященное дню рождения К.Л. Хетагурова

Внеклассное мероприятие, посвященное дню рождения Коста Хетагурова

Зал празднично украшен, в центре – большой портрет Коста Хетагурова, рядом с портретом цветы, свеча (тихо звучит музыка, дети свободно заходят в зал и садятся на свои места)

Ведущая: 

161 год назад в селе Нар, что находится в одном из самых удивительных уголков Северной Осетии, у одного уважаемого человека – Хетагурова Левана, родился сын. Старейшины села дали ему имя Коста.

Отец Коста пользовался широкой популярностью и почётом среди горцев Алагирского ущелья. Коста всегда отзывался о нем с большой теплотой и любовью.

Мама же Коста умерла рано, он её не помнил, но ему не хватало в жизни материнской любви.

После смерти матери воспитывала Коста тетя, которую он очень любил. Когда мальчик подрос, его определили во Владикавказскую гимназию – там он начал рисовать и писать стихи.

Зараг: « Мæ Иры фæсивæд »

Мæ Иры фæсивæд! Дæ цинæй, дæ хъыгæй

Фæластон мæ сау зæрдæ дард...

Цы ма мын кæндзынæ? – Дæ цæстытысыгæй

Æнæ хай фæуыдзæн мæ мард!..

Æцæгæлон адæм, æцæгæлон бæстæ

Æхсныфæй нуазынц мæ туг...

Мæлæтæй нæ тæрсын, фæлæ мын мæ фæстæ,

Мæ уæлмæрдмæ чи хæсдзæн суг?

Кæй чызг мыл ыскæндзæн зæрдæхалæн хъарæг,

Кæй кæуынæй риздзæн къæдзæх,

Кæй фæндыр ысцæгъддзæн мæ иунæджы зарæг,

Чи уадздзæн мæ дугъы йæ бæх?

Мæ Иры фæсивæд! Дæ цинæй, дæ хъыгæй

Фæластон мæ сау зæрдæ дард ...

Цы ма мын кæндзынæ? Дæ цæстытысыгæй

Æнæхай фæкодтон мæ мард!..

                                    (ПЕСНЯ О КОСТА)

Сценкæ «Сидзæргæс»

Ведущая:

Адæм хорз зыдтой Къостайы æмдзæвгæтæ, кæсынæй сæ не фсæстысты, къухфыстытæй сæ лæвæрдтой кæрæдзимæ. Арæзтой сæ зарджытæ. Зарæг «А-ло-лай!».

А–ЛОЛ–ЛАЙ!

Къух дæ ауызын фæразы...

Мæй дæ авдæнимæ хъазы.

Стыр лæг мын ысуай!..

А–лол–лай!..

Ракæндзынæн дын мæ зарæг...

Искуы кæд ысуис мæ дарæг,

Урс уæрыкк дын уон!..

О, мæ бон!..

Зындонæй фыддæр нæ цæрæн...

Нал у ныр дæ фыд йæ сæрæн

Сау хæххон куыстæй...

Ахуысс,цæй!..

Искуы мын куы схъомыл уаис,

Уæд ды дæр дзы цух нæ заис,

Бирæ мын цæрай!..

А–лол–лай!..

Скæнис хъугдзармæй æрчъитæ,

Къахис митбынæй мæхъитæ,

Стонг æмæ сыдæй...

Ахуысс, цæй!..

Сугтæ мын хæссис æргъомæй...

Бадзурин дæм уæд æргомæй:

Мады зæрдæ зон,

О, мæ бон!..

Бадзурин дæм: уарз нæ бæстæ,

Ма цæ суæлдайкæ нæ фæстæ,

Ма цæ бафæллай!..

А–лол–лай!..

                                   ( Чызыты кафт)

Ведущая: Коста Хетагуров очень любил детей и писал для них стихи.

СТИХИ (на осетинском и русском языке) – «Завещание» -Карсанов С., «Уасæг» - Дзарахохов Дж., «Петушок» - Батков Я., «Лето» -Туаева А., «Осень» - Тлатов Р., «Зæрватыкк» - Челохсаев А., «Дзывылдар» Ханикаев А., «Гино» - Албегова Инга, «Дыууæ халоны»- Хуриев Данил.

Ведущая: Ребята, Коста Леванович был ещё и художником. На своих

картинах он изображал жизнь своей родной Осетии, осетинского

народа, природу Кавказа. Вот некоторые из них.

Ведущая: А теперь посмотрим сценку «Школьник» на осетинском языке.

Сценка

1.     - Кæй фырт дæ?

-Толайы.

 - Кæм уыдтæ?

 - Скъолайы,

 Алы бон дæр дзы вæййын.

 Фæкæсын

 А-бе-тæ,

 Фæфыссын

 Бе-ве-тæ,

 Ахуыр кæнынмæ бæллын.

А теперь посмотрим м/ф по произведению Коста «Что кому?»

                -Пройдут годы, пройдут века, но имя Коста не померкнет и будет сиять по-прежнему, подобно снежным вершинам Осетии.

На этом завершим наш праздник, посвященный дню рождения великого осетинского писателя, поэта, художника Коста Хетагурова.