Махамбет Өтемісұлы (на казахском )

Махамбет Өтемісұлы (1803­1846) Махамбет Өтемісұлы – 1803 жылы Ішкі Бөкей ордасы, қазіргі Батыс Қазақстан облысы Жәнібек ауд. Нарын құмының Жанқұс жерінде туған. –  20.10.1846, Қараой өңірі, қазіргі Атырау облысы Махамбет ауданында  жерденген ­ қазақтың көрнекті ақыны, сонымен бірге 1836­38 ж. Исатай  Тайманов бастаған шаруалар кетерілісінің жалынды жыршысы ретінде де  мәлім, қозғалысты ұйымдастырушы тарихи қайраткер тұлғалардың бірі.  Кіші жүздің Байұлы бірлестігі ішіндегі Беріш руының Жайық бөлімінен  шыққан. Атасы Құлмәлі, әкесі Өтеміс те өз заманында айтулы тұлғалар  болған. Құлмәлінің тұқымынан билер де, шешендер де шыққан. Халықтың  азатығын көксеген күрескер, ел бастаған батыр, өр рухты ақын. Бекетай  елді мекенінде (Бөкей ордасы, Орал облысы, Жөнібек ауданы) дүниеге  келді. Махамбет ақын жастайынан ақындық өнерге кұмартып өсті. Асқан  дарындылығына қалың жұртшылық бас иген. Махамбет тек от ауызды сөз  шебері ретінде ғана ел кұрметіне бөленген жоқ, сонымен бірге, өзінің  батырлығы, даналығы мен адамгершілігі арқасында да даңққа бөленді. Ол  халық арасында болып жататын келеңсіз кұбылыстар мен келелі істерді  өлеңдеріне арқау еткен. Есімі қалың жұртшылыққа таныла бастаған асқақ  ақынды Жәңгір хан өз еркіне көндіріп, билік басында отырғандарға қарсы өлеңдер шығаруына тыйым салғысы келеді. Алайда көзі ашық, көкірегі ояу ақын оның бұйрығына мойын ұсынбады. Ал Жәңгір хан болса, оған  үстемдік жасау мақсатымен Махамбетті қамауға алғызды. 1829­1830  жылдар аралығында Махамбет қала бекшісінің түрмесіңде отырды,  бостандыққа шыққан соң Исатай Таймановқа қосылды. Осылайша  Махамбет өзі Жәңгір ханның қудалауымен екі жыл түрмеде отырып, 1831  ж. қашып шыққан еді. Одан кейінгі саналы өмірін патша өкіметінің  отарлық саясатын жүзеге асырушы хан­сұлтандарға қарсы кекті жырлар  толғайды, халықты күреске шақырады. Көтеріліс жеңіліспен аяқтапғаннан  кейін Жем, Жайық, Маңғыстау, Хиуа елдерін сағалайды, жасақ жинап,  көтерілісті жаңадан жандандыруғә күш салады. Бұл ниеті нәтижесіз  болды, Бөкей ордасында қолға түсіп, Орынбор түрмесіне қамалады.  Тұтқыннан босағаннан кейінгі өмірін Кіші жүздің батыс бөлігіндегі ел  ішінде өткізеді. Бірақ, Жәңгір хан өлген соң аға сұлтан болған  Баймағамбет Айшуақовтың жалдамалыларының қолынан қаза тапты.  Махамбет ­ халықты патшалық, хандық өкіметке қарсы қарулы  кетеріліске шақырған алғашқы Қазақ ақыны. Оның бейнелі де жалынды  негізінен Шалкиіз, Сыпыра, Доспамбет, Қазтуған сияқты батыр  жыраулардың үлгісінде шығарылған көтеріліс туралы толғаулар.  "Жәңгірге", "Баймағамбет сұлтанға" деген өлеңдерінде үстем тап  өкілдерін бет­пердесін жырта шенесе, "Мұнар күн" өлеңінде ел басындағы  ауыртпалықты күйзеле, ашына айтты. Исатай ­ ақынның кеп өлендерінің  басты қаһарманы. "Тайманның ұлы Исатай", "Исатай деген ағам бар",  "Исатай сөзі", "Тарланым", т.б. өлеңдерінде Исатайдың адамгершілігі,  азаматтығы, батырлығы, қайсарлығы сипатталады. Махамбет айтулы  күйші, сазгер де болған. "Өкініш", "Қайран Нарын", "Жұмыр қылыш",  "Терезе", т.б. күйлері күйтабаққа жазылды. Махамбет өлеңдері 1908, 1912, 1925 ж. Қазан, Орынбор, Ташкент қалаларында жарық көрді.  Шығармалары 1939­89 жылдар арасында 8 рет жеке кітап болып шықты,  оқулықтар мен жинақтарға енді. Оның өмірі мен шығармашылығы жөнінде Х.Досмұхамедов, М.Әуезов, Қ.Жұмалиев, З.Қабдолов, Х.Сүйішәлиев,  С.Қирабаев, Ә.Дербісәлин, Р.Бердібаев, М.Мағауин, Қ.Сыдиықов, т.б.  ғалымдар мен қаламгерлер зерттеулер, мақалалар жазды, пікірлер айтты.  Өтемісұлы Махамбет (1804­1846) – қазақтың әйгілі ақыны, күйші  композиторы, отаршылдыққа қарсы Исатай Тайманов бастаған көтерілісті  (1836­1837) ұйымдастырушылардың бірі, осы көтерілістің жалынды  жыршысы. Туып өскен жері Ішкі Бөкей ордасының Бекетай деп аталатын өңірі. Бұл қазіргі Орал облысының Жәнібек ауданына қарайтын жер.  Шежіре дерегі бойынша он екі ата Байұлының бір бұтағы Беріш ішінде  Нәдір деген кісіден Мәлі (кейбір деректе Құлмәлі, Құлманияз деп  айтылады) туады. Мәлінің Қазақ әйелінен Өтеміс пен Шыбынтай, қалмақ  әйелінен Қобылай туған. Өтемістен ­ он ұл, Шыбынтайдан ­ төрт ұл,  Қобылайдан ­ үш ұл туып, Мәлі ұлдың өзінен он жеті немере сүйген адам.  Бұл әулет Тайсойған құмындағы іргелі ауылдардың бірі. Махамбет өзінің  барша болмыс қасиеттерімен көшпелілер арасындағы көсем тұлғалардың  бірі. Ол өзі туып өскен өңірдің Қамбар батыр, Ер Тарғын, Сыпыра жырау,  Асанқайғы, Қазтуған, Шалкиіз, Жиембет, Доспамбет сияқты біртуар  тұлғаларының өлмес мұраларын көкірегіне тоқып өсті. Өзі өмір сүрген  заманның ағымына жүйрік, қыр сырын жетік меңгерген, көзі ашық, көкірегі ояу, білімдар адам болған. Шағатай, орыс, татар, араб тілдерін жазбаша  тәуір меңгерген. Мұны ол жазған хаттардан айқын аңғаруға болады.  Махамбет Ресей отаршылдығының барша ауырлық тауқыметін көзімен  көріп, оның барша зорлық зомбылығын басынан өткеріп, ғұмыр кешкен  адам. Сондықтан да 1836 жылы әбден шыдамы таусылған халық теңіздей  толқып көтерілгенде, осынау тегеурінді дүмпудің дем берушісі Махамбет  болды. Ол Исатай батырмен бірге арыстандай ақырып, азаттық туын  қолдаса көтеріп шықты. Азаттық үшін күрес Махамбеттің бүкіл өмірінің  мазмұнына айналды. Ұлттың азаттығы мен халықтың әлеуметтік теңдігін  Махамбет жеріне жеткізе жырлаған әйгілі ақын. Ол поэзияда қандай дара  болса, күй өнерінде де сондай дара. Махамбет көшпелілер өркениетінің  осынау жарық дүниемен шарқырап тұрып қоштасқан соңғы үні. Жалына  қол тигізбейтін көшпелілердің қыл сағағын тағдыр тұзағы қылқындырған  сәтте асау рухы Махамбет болып тұяқ серпігендей. Қазақты ұлт ретінде  даралап, тарих сахнасына шығарған көшпелілер мәдениетінің буырқанып  келіп жартасты соққан ақжал толқыны Махамбет тәрізді. Егер, Қазақ  халқының рухани үрдісін кең аяда тарихи құбылыс ретінде елестетер  болсақ, онда Көне Түркі ескерткіштерінен Қорқыт пен Асанқайғыдан  бастап, Шалкиіз бен Қазтуған, Ақтамбердіге дейін жалғасып, ақыр  аяғында Махамбетке келіп тірелетін жорық жырауларының бір­бірімен  ғасырлар ойнауынан сабақтасқан жалынды үнін анық естуге болады.  Махамбет – жорық жырауы. Сол Ұлы бабаларының дәстүрін  жалғастырған, рухын сөзімен емес ерлік ісімен көрсеткен батыр­жырау.  Махамбет заманы көшпелілер рухының айының батып, күнінің тұтылған  кезі. Сондықтан да, көшпелілер мәдениетіндегі эпикалық синкреттілік Махамбет болмысымен түйінделеді. Бұдан былай өнер қоғамдық  құбылыстарды реттеушілік міндетінен айрылып, эстетикалық алданыш  болуға көшкен. Махамбеттің әрі батыр, әрі көсем, әрі шешен, әрі жырау,  әрі күйші болуында осындай тарихи әлеуметтік сұраным болған. Бұл  тұрғыдан келгенде, Махамбет жорық жаруларының ішіндегі соңғысы.  Ауыз әдебиетінің тереңінен сусындаған, өзінің бойына халықтық дәстүрді  терең сіңірген Махамбет Өтемісұлы Исатай Тайманұлы бастаған халық  көтерілісінде маңызды рөл аткарды, ол өзінің өлеңдері арқылы халықты  патша өкіметі мен хандардың езгісіне қарсы күреске шақырды.  Махамбеттің өлеңдері бостандық пен әділдікті, халық көсемдерінің  батырлығын қалың халық бұқарасына паш ету мақсатында жазылды. Оның  өлеңдері бұқара халықтың жүргеніне тым жақын болды. 1838 жылы  Исатай қаза болған соң, Махамбет шағын тобымен орыс әскерлерінің  арасынан өтіп, Хиуа хандығына кетеді. Ол көтерілісшілерді жауға қарсы  күреске қайта жұмылдырғысы келеді, алайда оның бұл әрекеті жүзеге  аспайды. Ол Бөкей ордасына жасырынып келіп, шаруалар арасында хан  мен патшаға қарсы үгіт­насихат жұмыстарын жүргізе бастайды, бірақ ол  қайта тұтқындалып, Орынборға жөнелтіледі. Орынборда оған "енді қайтып бүлікке қатысушы болма" деген ескерту жасап, босатады. Өмірінің соңғы  жылдарын ақын ауылда өткізеді. Жәңгір хан мен Баймағамбет сұлтан  халықтың бүлік шығаруына ықпал етуінен секем алып, оның сыртынан  бақылау қояды. Ақыры ханның тыңшылары Махамбетті опасыздықпен  өлтіреді. Ақын өлендерінің негізгі тақырыбы — теңдік пен бостандық,  әділдік үшін күрес, қанаушы отаршылдық жүйеге қарсылық болып келеді  де әрқашан жігерлі асып­тасып жатқан асқақ рухпен көмкеріледі, оған  көне дәстүр бойынша философиялық терең толғамдар, пайымдаулар  сабақтасып отырады. Махамбет ақын – ұлт азаттығы үшін күрескер тарихи тұлға ретінде біздің Тәуелсіздігіміздің бастау көздерінің бірі ретінде  саналады. Сондай қоғам қайраткерлігімен бірге, өзінің отты, жалынды  өлеңдері арқылы бар өмірін туған халқының мұңын жоқтауға арнаған  ардақты ақын. Махамбет Өтемісұлының өлімі Осыдан 160 жыл бұрын,  яғни, 1846 жылы 20 қазанда Ақжайық өңірінде қанды оқиға орын алды. Ол  атақты ақын Махамбет Өтемісұлының жантүршігерлікпен өлтірілуі еді.  1846 жылы қазан айында Орынбор қазақтарының батыс бөлігінің  билеушісі, сұлтан Баймағамбет Айшуақов патшаға адал қызмет етуге  берілгендігін дәлелдеу үшін Махамбетті өлтірудің жоспарын жасайды.  Және де ақынның өзін тірілей қолға түсіріп әкелген адамға ескі патша ақшасымен 1000, ал басын кесіп әкелген адамға 500 сом төлейтінін жария  еткен. Мұндай қылмысты жүзеге асыратын адамдар да табылады. Әнуар  Әлімжановтың кітабында Махамбеттің басын Баймағамбет сұлтанға алып  барғанда Шернияз ақын да сұлтанның жанында отырғаны жазылады.  Ықылас оны қызыл подносқа салып, бетін мақпал матамен жауып әкеледі.  Сұлтан: "Қандай сыйлық әкелдің?” деп матаны қанжардың ұшымен ашып  қалғанда, подноста Махамбеттің басы жатады. Шернияз әуелі бұл кім деп  ойлады ма, ұзақ қарап, ақынның басын таныған соң, жағалай отырған  адамдарды бір сүзіп өтеді де, айқайлап далаға шыға жүгіреді. Ал жазушы  Тәкен Әлімқұлов "Қараой” әңгімесінде ақынның дүниеден өтер сәтін:  "Махамбеттің теңдессіз үлкен жүрегі тынымсыз дүрсіл қағумен болды.  Жаралы арыстанның ыңыранғанындай, тұншыққан домалақ дүрсілден  Ықыластың үрейі ұшты. Ол қазықтың қасында жатқан тоқпақпен  Махамбеттің басына ұрды. Махамбет ақтық рет: "Әуес!” деп, сылқ түсіп,  сұлап қалды”, – деп суреттейді. Зерттеуші­ғалым Исатай Кенжәлиев болса "Махамбет Өтемісұлы” кітабында қанды оқиғадан кейін жендеттер  Махамбеттің үйін тонап, інісі Хасенді, әйелін, Бетімбай Шөкеұлын  Баймағамбетке алып барғанын жазады. "Бұл тұтқындалған адамдарды  Баймағамбет бір айдай ұстап, әбден қорқытып жауап алады да, сосын қоя  береді”, делінген. Зерттеуші еңбегінде жендеттердің ақынның әйелін де  өздерімен бірге ала кеткені анық жазылған. 1847 жылы 27 ақпанда ақ  патшаға адал қызмет еткені үшін сұлтан Баймағамбет Айшуақовқа  генерал­майор атағы беріледі. Сол жылдың 30 наурызында сұлтан қайтыс  болған. Ел ішінде оның Санкт­Петербургтен үйіне қайтып келе жатқан  жолда Елек өзенінен өтер кезде опат болғаны туралы әңгіме бар. Сұлтанды суға батырып өлтірген топтың басында Махамбеттің досы Асаубай болған  көрінеді. Олар осылай ақын үшін кек алған.